H

"απογραφή" των πραγματικών δεδομένων για το έλλειμμα και το χρέος της χώρας έδωσε λαβή για πολιτικές αντιπαραθέσεις, πλην όμως ουδέν νεώτερον προσέφερε στους παράγοντες της εγχώριας αγοράς. Η ίδια η πορεία του χρηματιστηρίου έδειχνε από καιρό ότι η εικόνα της οικονομίας δεν ήταν αυτή που φαινόταν, ενώ οι συμμετέχοντες στην επιχειρηματική διαδικασία, ακόμη κι αν δεν το ήξεραν, σίγουρα το ένιωθαν.

Ζητούμενο, τώρα που τελείωσε η διαδικασία της... καταμέτρησης (η οποία δεν αποκλείεται να έχει δυσμενή επίδραση στις αγορές μετοχών και ομολόγων, όχι διότι θα μας τραβήξει το αφτί η Κομισιόν, αλλά λόγω της σχεδόν βέβαιης υποβάθμισης από τους διεθνείς οργανισμούς πιστοληπτικής αξιολόγησης), είναι να μάθουμε επιτέλους το πλήρες σχέδιο της κυβέρνησης για την ανατροπή της δυσάρεστης αυτής κατάστασης (σελ. 6).

Διότι η αποκάλυψη της αλήθειας είναι μεν πολιτική επιλογή, δεν συνιστά όμως ούτε "έργο" ούτε "πολιτική". Η κοινή γνώμη -όπως και η αγορά- περιμένει πλέον έργα, τα οποία θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη και σε περιορισμό της δημοσιονομικής σπατάλης, έργα που θα προκύψουν ως αποτέλεσμα μιας συγκροτημένης και θαρραλέας πολιτικής (σελ. 8-9).

Στο μεταξύ, η Σοφοκλέους τηρεί στάση αναμονής (τουλάχιστον από πλευράς όγκου συναλλαγών), παραμένοντας πλήρως διαχωρισμένη μεταξύ των 10-15 μετοχών που συγκεντρώνουν καθημερινά το 70%-80% της συναλλακτικής δραστηριότητας και των εκατοντάδων "φτωχών συγγενών", που ενίοτε κατακρημνίζονται με κάποια ψήγματα συναλλαγών.

Το διπλό πρόσωπο της Σοφοκλέους φαίνεται καθαρά ακόμη και στο θέμα των μερισμάτων (Cover Story). Εταιρείες που δίνουν υψηλότατο μέρισμα (με απόδοση που φτάνει το 15%!), προτιμώνται από τους επενδυτές μόνον εάν συγκαταλέγονται μεταξύ των 10-15 "εκλεκτών". Για τις υπόλοιπες η... κάθοδος δείχνει να έχει εξελιχθεί σε μονόδρομο, ασχέτως της ελκυστικότητας του μερίσματος!

Μέσα στις επόμενες ημέρες θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο σε σχέση με μια άλλη διαδικασία, που αυτή την περίοδο αποκτά μεγάλη σημασία για το μέλλον της Σοφοκλέους. Ο λόγος για την εκλογή νέου προέδρου στο ΣΜΕΧΑ, για την οποία όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στην άποψη ότι θα επαναληφθεί και πάλι το ίδιο έργο (σελ. 7). Ήτοι, οι παλαιοί χρηματιστές, εκμεταλλευόμενοι την αριθμητική τους ισχύ, θα προσπαθήσουν να επιβάλουν έναν εκπρόσωπό τους (η ταυτότητα του οποίου δεν είχε προσδιοριστεί την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές), χωρίς να επιχειρήσουν μια πραγματική "συμμαχία" με τους νεότερους ιδιώτες χρηματιστές, με τα συμφέροντα των οποίων πλέον ταυτίζονται έναντι των "τραπεζικών ΑΧΕ".

Υπερβάλλων εγωισμός; Κοντόφθαλμη προσέγγιση; Ό,τι κι αν είναι, φαίνεται ότι το παιχνίδι της επικράτησης θα γείρει οριστικά και αμετάκλητα υπέρ των μεγάλων τραπεζών, με τους χρηματιστές να περιχαρακώνονται σε έναν ΣΜΕΧΑ χωρίς ενότητα και προοπτική.