T

η δεκαετία του '80 η επένδυση στον κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας ήταν μία ανοικτή πρόκληση για κάθε υποψήφιο επενδυτή, γιατρό, δικηγόρο ή φιλόδοξο επιχειρηματία. Η γοητεία του άγνωστου προσέλκυσε πολλά ετερόκλιτα στοιχεία σ' έναν νέο και πολλά υποσχόμενο κλάδο.

Είκοσι χρόνια αργότερα, οι ιχθυοπαραγωγοί δεν προλάβαιναν να συγκεντρώσουν τα συντρίμμια τους!

Υποχρεώσεις προς το τραπεζικό σύστημα πέραν των 300 εκατομμυρίων ευρώ, χαμηλές τιμές πώλησης των προϊόντων και πλήρες αδιέξοδο. Στο σωτήριο Ολυμπιακό έτος 2004 κάτι φαίνεται να αλλάζει στο τοπίο και τα χαμόγελα επιστρέφουν και πάλι στον κλάδο.

Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών ανήκει αποκλειστικά στο παρελθόν, αλλά ένας άλλος κύκλος, αυτός της κάθαρσης, έχει ανοίξει. Όσοι κατορθώσουν να επιβιώσουν έχουν βάσιμους λόγους να ελπίζουν ότι στο μέλλον θα κερδίσουν, απαλλαγμένοι από τις "παιδικές ασθένειες" του κλάδου.

Στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχει η πεποίθηση ότι το θαύμα της Νορβηγίας και του σολομού μπορεί να επαναληφθεί, αυτή τη φορά στην Ελλάδα και με αντικείμενο την τσιπούρα και το λαβράκι. Το στοίχημα είναι μεγάλο. Μπορεί ο κλάδος της ιχθυοκαλλιέργειας να γίνει το νέο πουλέν της ελληνικής οικονομίας;