A

πό τις σελίδες αυτής της εφημερίδας τέθηκε εδώ και πολλούς μήνες το θέμα των αλλαγών στη χρηματιστηριακή αγορά, αλλαγών που θα είναι καταλυτικές για το μέλλον της. Ήδη οι εξελίξεις μάς επιβεβαιώνουν πλήρως. Ο τζίρος της αγοράς (αρκετά περιορισμένος σε σχέση ακόμη και με το σχετικά πρόσφατο παρελθόν) επικεντρώνεται σε ποσοστά που αγγίζουν τα 2/3 του συνολικού τζίρου, σε μια ομάδα μετοχών, κυρίως της υψηλής κεφαλαιοποίησης, που δεν ξεπερνά το... 10% των εισηγμένων!

Από την άλλη πλευρά, δεκάδες μετοχές κινούνται ελάχιστα από συνεδρίαση σε συνεδρίαση, παρουσιάζοντας διακυμάνσεις ανώφελες για τον μέσο επενδυτή, αφού ούτε να τις προβλέψει μπορεί και συνήθως ούτε να τις ακολουθήσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μικρομεσαίες μετοχές δεν παρουσιάζουν κέρδη. Όπως φαίνεται καθαρά (σελ. 18), ακόμη και το τελευταίο τρίμηνο οι μετοχές που παρουσίασαν τις μεγαλύτερες αποδόσεις δεν είναι οι... βαριές. Μόνο που ο αριθμός των μικρομεσαίων μετοχών που "ανέβηκαν" είναι πολύ, μα πάρα πολύ μικρότερος εκείνων που... έπεσαν. Γι' αυτό και οι δείκτες προσφέρουν μια τελείως διαφορετική εικόνα της κατάστασης μεταξύ μικρής και μεγάλης κεφαλαιοποίησης, σαφώς υπέρ της μεγάλης.

Μπορεί ένας απλός επενδυτής να ελπίζει σε μεγαλύτερα κέρδη επιλέγοντας μετοχές της λεγόμενης και "περιφέρειας"; Η διεθνής πρακτική δείχνει πως όχι, αλλά κάποιοι... ελπίζουν. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη πολλοί επενδυτές εξοικειωμένοι με τον σωστό τρόπο επένδυσης (που καμία σχέση δεν έχει με το speculation και το κυνήγι του γρήγορου κέρδους). Ίσως γι' αυτό και το "κυνήγι" των υψηλών μερισματικών αποδόσεων, άκρως συνηθισμένος και "συντηρητικός" τρόπος επένδυσης στο εξωτερικό, δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη απήχηση.

Εμείς, πάντως, παραθέτουμε όχι μόνον ποιες εταιρείες προσέφεραν μερισματική απόδοση άνω του 3% το 2002, αλλά και εκείνες που αναμένεται (με βάση τις συγκλίνουσες προσδοκίες των αναλυτών) να το πράξουν και στο τρέχον έτος (σελ. 26). Επενδυτικές ευκαιρίες, όμως, δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. Σε ό,τι αφορά τις ευρωαγορές, ζητήσαμε την άποψη ενός γνωστού διαχειριστή της AGF (σελ. 66-67), ενώ σε σχέση με τη γειτονική Τουρκία, μια χώρα που προσφέρει αξιοζήλευτες αποδόσεις αλλά χαρακτηρίζεται και από μεγάλο "ρίσκο", επιχειρούμε μια πρώτη "χαρτογράφηση" (σελ. 22-25), καταγράφοντας και τις ελληνικές επιχειρηματικές παρουσίες.