T

α βαριά πρόστιμα που επέβαλε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς την Τετάρτη θεωρήθηκαν, όχι λανθασμένα, ως "μήνυμα" περαιτέρω εντατικοποίησης των ελέγχων, προκειμένου να περιοριστούν φαινόμενα που βλάπτουν το κύρος της αγοράς αλλά και τα συμφέροντα των απλών επενδυτών.

Ωστόσο, δεν λείπουν οι ψύχραιμοι παρατηρητές, οι οποίοι κρίνουν ότι τα όσα συμβαίνουν στη διάρκεια μιας περιόδου που χαρακτηρίζεται μεταβατική για τη Σοφοκλέους, πρέπει να αποτελέσουν μήνυμα όχι μόνο προς μία πλευρά, εκείνη δηλαδή που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το... "λαϊκό στοιχείο" και τους "μικρούς παίκτες" της αγοράς, αλλά και προς την άλλη, εκείνη που εκπροσωπεί πανίσχυρα συμφέροντα μεγάλων ομίλων.

Με δεδομένα την πρόσφατη ιδιωτικοποίηση της ΕΧΑΕ, με έναν τρόπο που καθιστά κυρίαρχα τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών, αλλά και τη μετατόπιση της "πίτας" των συναλλαγών προς όφελος των τραπεζικών ομίλων, έχει -μακροπρόθεσμα- τεράστια σημασία να μην ξεσπάσει ένας άτυπος "εμφύλιος πόλεμος", ο οποίος τελικά θα απομακρύνει τον ιδιώτη από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές.

Και εξηγούμεθα. Ήδη, αυτό που προσάπτουν τα "περιφερειακά" στοιχεία της αγοράς στην αντιμετώπιση των αρχών, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ορισμένες περιπτώσεις μετοχών, οι οποίες βρέθηκαν στο προσκήνιο της κριτικής της αγοράς για "ύποπτη συμπεριφορά" και ανήκουν σε ισχυρά συμφέροντα, δεν φαίνεται να έχουν αποτελέσει αντικείμενο έρευνας.

Η χρυσή αρχή που λέει ότι "η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια", ισχύει πολύ περισσότερο σε μια περίοδο αλλαγών, σε μια περίοδο που υπάρχουν ανησυχίες για το πώς θα διαμορφωθούν οι όροι του ανταγωνισμού, αλλά και οι όροι της ίδιας της λειτουργίας της χρηματιστηριακής μας αγοράς.

Η τελευταία κίνηση της Επιτροπής είναι πέραν πάσης αμφιβολίας θαρραλέα και προς τη σωστή κατεύθυνση. Ένα μήνυμα που έπρεπε να δοθεί. Το ζήτημα είναι να μην ερμηνευθεί στην πορεία (ή να μην παρερμηνευθεί, έστω και τεχνηέντως, από τους έχοντες σχετικά συμφέροντα) ως μήνυμα διαχωρισμού των εμπλεκομένων στην αγορά σε δύο κατηγορίες. Η διαφάνεια και η πάταξη των παρεμβατικών συμπεριφορών, όπως καθίσταται σαφές και από την πρακτική των ξένων αγορών, είναι θέμα που δεν επιδέχεται ούτε έστω και μία υπόνοια περί διακρίσεων.

Κι αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους, έστω και με... παραδειγματισμό.