Ε

ίναι απορίας άξιον πως, όταν τα επιτόκια σε μια αγορά βρίσκονται σε μονοψήφια επίπεδα, υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι θα βρει διψήφιες αποδόσεις για τα κεφάλαιά του με την πεποίθηση ότι δεν θα έχουν ρίσκο. Όχι ρίσκο στο να πέσουν τα επιτόκια χαμηλότερα, αλλά το μεγάλο ρίσκο να κάνουν φτερά τα ίδια τα κεφάλαια!

Aπό την εποχή του σκανδάλου με τα λάδια στις αρχές της σύγχρονης χρηματιστηριακής ιστορίας στην Aμερική, το αποκορύφωμα της χρηματιστηριακής απάτης στη δεκαετία του '60 της Investors Overseas Services (IOS) του μακαρίτη Mπέρνι Kόρνφελντ και μέχρι σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπενδυτές αλλά και, υποτίθεται, έξυπνοι μεγαλοκεφαλαιούχοι έχασαν τρισεκατομμύρια πιστεύοντας ότι κάποιος με προφανώς μαγικές ικανότητες διαχείρισης θα τους έβγαζε με απόλυτη ασφάλεια αποδόσεις πολύ δελεαστικότερες από αυτές που παρείχαν οι τράπεζες στις καλύτερές τους προθεσμιακές καταθέσεις.

Δεν είναι μόνο η αφέλεια το χαρακτηριστικό των θυμάτων που πίστεψαν στις εξωπραγματικές αποδόσεις, αλλά βασικά η απληστία που ακυρώνει την ευεργετική προστασία της λογικής. Πάντα ο κόσμος πίστευε ότι θα έβρισκε αυτό που δεν βρίσκει το πλήθος ή ότι είναι πιο τυχερός από τους υπόλοιπους κι αυτή η αίσθηση είναι που προσελκύει τους κατά καιρούς απατεώνες και την εκμεταλλεύονται, με τα θύματα να πληθαίνουν γεωμετρικά άσχετα με το πόσες φορές επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.

Τ